Zeeman, Waterdicht de beste!
De lekkende kas
Het glas in de kassen en serres werd vóór 1922 vastgezet en afgedicht met stopverf.
Dat ging goed zolang de temperatuur niet te veel schommelde.
Die stopverf kocht je bij de lokale schilder of bij gespecialiseerde glashandelaren.
Maar de temperaturen schommelden natuurlijk wel. En daar kon de stopverf niet tegen.
“Er zijn vele onprettige dingen, welke het leven van den Westlandschen tuinder zuur maken en een daarvan is buiten kijf de lekkende kas….Wanneer het hout van de kas gaat uitzetten ontstaat er tusschen de stopverfreep en den houten wand van de ruit een kier, waardoor het water naar binnen lekt.” (Westlandsche Courant 19 nov 1932).
Verschillende fabrikanten gingen aan het experimenteren , op zoek naar een materiaal dat elastisch is.
In 1921 introduceert de Tuinbouwaankoop Centrale in Aalsmeer een kaskit met de naam Permanite. Dat was een zwarte kit die je warm moest maken en dan kon aanbrengen op het glas. De kit, aldus de fabrikant, zou zeker tien jaar goed blijven.
In 1924 meldt zich een concurrent met het produkt Glascum en in datzelfde jaar komt ook de firma Verhagen en Bospoort in Naaldwijk met een stopverfvervanger op de markt.
En die laatste firma leverde zijn kit ook aan de in 1928 opgerichte firma Zeeman kassenschilders in Monster. Hieronder ziet u de familie Zeeman aan het werk.
In 1932 meldt zich de firma De Vries en Van der Leden uit Dordrecht.
Zij brengen het product Vriledo op de markt.
We lezen in de Westlandsche Courant “Het product rekt en krimpt met het hout en ijzer mee, zoodat er nooit kieren kunnen ontstaan”. Men heeft het product aan zware proeven bij hooge en lagere temperaturen onderworpen, doch het voldeed volkomen aan de verwachtingen”.
En de nieuwe Vriledo slaat aan. Boerman’s Verfmalerij in Honselersdijk wordt agent van Vriledo kaskit.
Aangemoedigd door de concurrentie gaat Joh. Zeeman meer en meer reclame maken.
En na de Tweede Wereldoorlog besluit Joh. Zeeman zelf ook kaskitten te gaan maken.
Zeeman’s kaskit. Een hit op de beurzen.
Zeeman bedenkt een eigen slogan: “Het warenhuis geniet zodra het Zeeman’s kaskit ziet”.
Zeeman’s kaskit wordt goed verkocht.
Maar ook de concurrent Van den Berg uit Maasland, die nog steeds Bertanite aan de man brengt, doet goede zaken.
Van den Berg trekt geld uit voor zijn promotie.
In paginagrote reclames in de Westlandsche Courant en in het landelijke blad Groente en Fruit pakt hij flink uit.
Zoals hiernaast in 1948
In januari 1968 krijgt Zeeman gratis reclame.
De Zuid-Hollandse Commissaris van de Koningin Klaasesz brengt een werkbezoek aan Monster. Op het programma staat ook een bezoek aan Zeeman.
Op de foto links zien we Joh. (met alpinopet), grondlegger van Alumat Zeeman.
Zeeman verkoopt inmiddels ook kaskitten aan het buitenland.
In die kaskitten zat zgn. gedestilleerd koolteer.
Hans Zeeman, huidige directeur van Alumat Zeeman: “Gedestilleerde koolteer was een aromatische koolwaterstof met verschillende kwaliteitsniveau. Hoe vetter het was des te duurder en beter. Hoe schraler het was des te minder binding met de droge vulstoffen wat uitzakken van de kaskit na aanbrengen tot gevolg had”
Op een zeker moment werd het gebruik van gedestilleerde koolteer verboden.
En op dat moment waren er nog maar twee grote spelers op de markt over. De firma Buijs uit Aalsmeer (heet nu Hermadix) en Zeeman uit Monster. Zij zijn altijd concurrenten gebleven.
Zij zijn de enige twee bedrijven in Nederland die nog “oude” (maar inmiddels schone) kaskit produceren.